Op naar M’Hamid El Ghizlane, terug naar de woestijn.

Maandag, 24 april.

Dus rijden we weer zuidwaarts , nu richting Foum Zguid. Na een dik uur rijden komen we tot een halt door een omgeslagen enorme Truck, die dwars over de weg ligt . Wat nu, dit kan wel een dag duren, het is de enige weg naar Foum Zguid, dus maken we een nieuw plan. Ik ben gelukkig op een gunstige plek op de berg gestopt , en op aanwijzigingen van mij krijgt Lulof de combinatie gekeerd, we rijden helemaal terug naar Ouarzazate en dan naar beneden naar M’Hamid El Ghizlane. Dat is net té ver dus we slapen in Zagora. De volgende dag door naar camping Chez Madani. Bereikbaar met een 4 wheel drive, je moet dwars door de droge rivier , er loopt geen weg naartoe. Na wat heen en weer gebel met Madani worden we door 2 jongens op een brommer ernaartoe geleid . Het is nu alweer een avontuur. Het is geen camping in de normale zin vh woord, we staan gewoon  in de woestijn voor de deur van Madani, een geboren Nomad. We voelen ons wat verloren en weten niet of dit wat voor ons is. Madani komt pas eind vd middag thuis en de 4 mannen die hier rondlopen spreken alleen Arabisch . Het voelt beetje vreemd allemaal, maar we bouwen de boel toch op, krijgen een heerlijke Berber omelet voorgeschoteld en besluiten terug te rijden naar Tagounite waar we het laatste tankstation hebben gezien om Willy vol te gieten. Bij terugkomst hebben we gezelschap gekregen van een jong Frans gezin en een Duitser én we maken  kennis met Madani.

“Desert Madani is a permaculture center close to M’Hamid. Desert Madani helps the local people with jobs and knowledge of irrigation. Desert Madani has rooms, a hostel and a natural swimming pool. It is like a paradise oases where nature is leading. Madani and Tiny (also known as Aisha) organizes permaculture festivals on the campsite. The swimming pool, rooftop terrace with view of the desert and pizza oven are being constructed at the moment. The place is inspiring and relaxing at the same time. Madani speaks English, French, Spanish and Arabic and Tiny speaks English, Dutch and German. You need a 4x4 to arrive at the place. If you don’t have a 4x4 you can call and Madani picks you up in M’Hamid.”

Dit is de tekst waar ik nieuwsgierig van werd op de app Park4night. Het werd ook een heel speciaal verblijf, alle mooie voorzieningen nemen we met een korreltje zout, maar het is vooral door het contact met Madani. Hij is in de woestijn geboren , in een gezin met 20 jongens en 4 meisjes. Hij is niet geschoold, maar ontzettend intelligent. Hij kijkt, ,luistert en leert. Op deze manier heeft hij zichzelf talen aangeleerd, zijn rijbewijs gehaald en is altijd bezig met perma cultuur. Om planten en voedsel te kunnen verbouwen in de woestijn,  pompt hij , 37 m diep, water uit de grond. Het is heel zout water, het bevat wel 8 gr zout per liter. Geen plant die dat lust, dus via “trial and error” zoekt hij naar mogelijkheden om toch van alles te kunnen laten groeien, mbv zout water.  Zo is riet bv bijzonder geschikt als waterzuiveraar, deze stengels zuigen het zoute water omhoog en houden bovenin zout vast, er komt dan minder zout water terug, wat je opvangt, en daar kan je de planten die je wilt verbouwen aan laten wennen.

Lulof bekijkt met Madani de route die we willen rijden richting Foum-Zguid over tracks dwars door de woestijn naar het Iriqui National Park.  Geweldige route zegt hij, maar beter zonder je trailer. Die kan hier blijven staan.

We besluiten vlakbij eerst een stukje te gaan proefrijden.  We raken al snel van onze zelfgemaakte  route af en we rijden onszelf ook nog eens vast in het zand met onze achterwielen. 

Les 1 : stop met gas geven als je voelt dat je je ingraaft en les 2 : blijf ten alle tijden rustig. 

We stappen uit en bekijken de situatie. Eerst maar eens proberen onszelf uit te graven. Heerlijk klusje als het 45 graden is en het zand bloedheet. Dit brengt ons nergens , behalve dieper in het zand. 

Druk in de banden is 1.8 bar en koppeling  in de Low Gear.

Nou, eindelijk komen de  Recovery boards van pas!! Ik heb stiekem wel eens gedacht  , moet dat nu al die  toeters en bellen op de auto, maar zonder zouden we nu niet zijn weg gekomen!! Poging 1 is niet genoeg, na nog een vruchteloze poging verzinnen we om ze  onder de voorwielen te leggen dan heb je nog een keer grip als de achterwielen er ook over heen rijden en yes het werkt. Minder dan een kwartier en we kunnen onze weg vervolgen. Niet slecht.

We praten veel met Madani, hij vertelt ons bv dat de lange kleding echt uiteindelijk koeler is in dit hete weer en die brandende zon. Je zorgt zo nl voor een koele  luchtlaag tussen jou en de lange jurk.

‘Smiddags is hij met een werknemer bewegwijzering borden door de rivier gaan plaatsen. Als ik vraag wie die geschreven heeft moet hij lachen, tja dat heeft een vriend, die kan schrijven, voor hem gemaakt.

Hij neemt ons ook mee naar oud M’Hamid , waar vroeger Joden en Moslims samen woonden, nu wonen er alleen nog wat armere Moslim gezinnen. Van oudsher is dit een oase en was het een rustpunt voor Karavanen uit Timboektoe op weg naar het noorden (Casablanca , Tanger) . Hier loopt ook de route van de eerste Parijs-Dakar race doorheen.

Madani is heel rustig en hij beweert dat als je langzaam leeft, dan wordt je heel oud. Toch wordt er hard gewerkt hier rondom zijn huis en bijna alles is van gerecycled materiaal gemaakt. Wat bijzonder is voor hier in Marokko, want de mensen zijn daar nog niet echt mee bezig. We verbazen ons onderweg over alle afval wat overal langs de weg en op de velden verwaaid ligt. Als je in de bergen rijdt dan zie je geregeld dat het vuil op 1 plek van de berg af naar beneden wordt gegooid. Wat je niet ziet is er niet lijkt het wel. Er is hier nog een lange weg te gaan wat dat betreft.

Madani vindt iedereen zijn familie , dus ben je  welkom om te rusten  op het heetst van de dag onder zijn overkapping, er is altijd koffie of munt thee en vaak ook eten. Samen eten uit 1 tajine , waar je je brood in doopt , echt gezellig. Al spreken we niet allemaal elkaars taal, deze taal van samen eten verstaan we allemaal.

Als we gaan slapen hebben we bezoek bij de Companion, er zit een schorpioen ons op te wachten.