Terug in Europa, dat is even wennen

Vrijdag, 12 mei.

We rijden gelijk vanaf de boot naar de parkeerplaats waar we sliepen op de heenweg. Lekker autistisch, alles omgekeerd weer doen wat we op de heenweg deden, boodschappen  en eten bij de Mac. 

We hebben een goede nacht.  Smorgens klapt Lulof het bed op en ik maak buiten ontbijt. Het weer is wat dreigend , maar volgens de app komt er pas om 11 uur regen. Ach ja , weer-apps, je kunt beter je eigen ogen vertrouwen, halverwege het fruit snijden barst de bui al los. Zo fijn dat we dan toch lekker binnen kunnen zitten op ons rode bankje met het tafeltje uitgeklapt en van binnenuit kan ik ook nog overal bij in de keukenkast. Zitten we lekker binnen te ontbijten , kopje koffie erbij , deur open en kijken naar de regen. Dat is echt lang geleden, regen.

We besluiten via Portugal terug te rijden; we horen zulke enthousiaste verhalen! We spraken op de camping in Sevilla bv een  jonge vrouw die in een busje in Portugal woont, “zoveel fijner dan Spanje” vertelt ze. Leg eens uit , vraag ik.  Nou gewoon, je voelt het al als je de grens over rijdt, die vibe, fantastisch. Nou, dat willen we wel eens meemaken.

We rijden richting Albufeira , en passeren verwachtingsvol de grens naar Portugal. Ik voel niets en kijk naar Lulof , hij haalt zijn schouders op en lacht.

Om 18 uur rijden we de enige camping in Albufeira op, zo groot als een dorp, iets wat niet echt bij ons past. Na heel lang zoeken drukken we Kiki tussen de bomen op een tenten plaats. Hier is het lekker rustig, eigenlijk een mooi plekje aan een straatje en er staan maar 3 kleine tentjes. Het zwembad is fantastisch , het sanitair schoon en we kunnen de was doen. Prima. 

De eerste nacht is er een vreselijke ruzie tussen 2 mannen in het tentje tegenover ons. Schreeuwen , echt vechten, huilen en maar op en neer scheuren met hun autos. De volgende dag komen we erachter dat het om drugs ging.

We bezoeken Albufeira, maar, en  dat wisten we eigenlijk al van jaren geleden, het is té toeristisch voor ons. We rijden verder richting Lagoa om vlak daarvoor af te slaan naar zee. We parkeren de auto op een braakliggend stuk grond, er was nl een verbodsbord om met campers ed naar de parkeerplaats vh strand te rijden. Dat zie je steeds meer in Portugal vanwege de overlast door de kampeer busjes en campers die overal parkeren om te slapen en nogal wat sporen achterlaten. We wandelen een prachtige route langs de zee , komen langs een bekende grot “ Gruta de Benagil” en zwemmen bij het strand Praia de Benagil. Het is wel erg druk hier , op het wandelpad én in zee, daar zijn ze druk met sup’s , kano’s en speedboten. Ze staan in de rij alsof ze in de Efteling staan.

Eind van de dag rijden we door naar een camping in Aljezur. We hebben een afspraak met een oud buurmeisje die hier is gaan wonen met haar gezin in een Yurt. Altijd leuk om oude bekenden terug te zien.

Het is hier ook prachtig om langs de kust te wandelen en o heerlijk, het is hier zoveel rustiger.

Vanaf hier willen we even vaart maken en nemen de tolweg. We maken een foutje als we de  tolweg oprijden en trekken daardoor geen kaartje, wat aan het einde van de rit wordt afgestraft met een bedrag van €120,00. We zijn er een poosje héél zuur van. 

Langs Lissabon richting Torres Nova , waar we afbuigen naar het oosten , even van de tolweg af om een hele mooie toeristische route te gaan rijden. Bergachtig , groen, bossen en rivieren. Ongeveer op de helft , bij Sobra vinden we een mooie plek om te overnachten met uitzicht over het dorp en de rivier “Albufeira de Cabril”. We zien zelfs een ree door de struiken weg springen.

Het neemt wat tijd in beslag, deze route , maar meer dan de moeite waard. De volgende dag stoppen we in Pampilhosa voor het kopen  van een brood en nemen gelijk een kop koffie met wat lekkers. 

We zien dat er veel bosbranden zijn geweest hier. Lulof zoekt het op : 2017 met veel doden. Een dorp werd ingesloten door het vuur.  Vorig jaar 20 km verderop, ook grote bosbrand.

Ze zijn nog steeds druk aan het werk met kappen en aanplanten. Grote vrachtwagens met boomstammen rijden af en aan. Ze maken brandgangen in de bossen en je ziet ongewoon veel brandweer kazernes in deze omgeving.

Na Coimbra rijden we de snelweg weer op. Via Porto, Braga en dan de grens over naar Noord-Spanje. Lulof heeft een mooie plek gevonden om te overnachten met uitzicht over de plaats Vigo. De pech is dat ik rij, geen idee wat hij heeft uitgezocht. Misschien maar goed ook. We rijden de brug over , langs een prachtige golf baan , op naar boven naar een uitzicht punt. Als hij denkt dat we er zijn is het toch niet dé plek. Dus nóg hoger én steiler via een asfalt pad met kei diepe gaten. Boven aangekomen hebben we een amazing view over Vigo, maar het waait nogal en er is niet echt een mooi vlak stuk om te staan. Kon ik daar nog een mooi staaltje hellingproef laten zien met Kiki achter me. Natuurlijk laat ik Lulof naar beneden rijden,  om ook ff te voelen hoe het is om  gatenkaas  te rijden. 

We gaan iets lager staan op een veld, wel nog uitzicht op de stad door de bomen heen. Heel Zweeds bos met grote rotsen. Super veel wind vanavond en herfstachtig fris.