Broodnodige rust.

Dinsdag, 18 april.

Het overvalt me telkens weer en voel het nooit aankomen. Rust is geboden, er is geen andere keus. 

Wat is er aan de hand dan?

Paar keer oculair migraine, niet meer kunnen slapen en toch gewoon moe zijn, niet meer kunnen concentreren / nadenken, geen beslissingen willen en kunnen maken. Onrustig , overprikkeld, kort lontje, dus sfeer onder de maat . Batterij depleted. 

Kan komen doordat we veel in de felle zon vertoeven,  ik mijn brein overvoer met teveel indrukken , wat bij een hoog sensitief persoon , ik dus, zich uit  in oa bovenstaande klachten. Het is vast een optelsom, want  onderweg spreken we meer reizigers die lang op pad zijn en soms zo moe dat ze een week ergens neerstrijken om uit te rusten. 

Wij noemen dit soort reizen dan ook nooit een vakantie, dat is een korte break om tot rust te komen in je dagelijks leven, maar dit ís ons dagelijks leven en daarin neig je tot maar doorgaan en alles willen zien en meemaken, dus nooit rust nemen. Iets wat dus zeker verstandig is om in te plannen.

Zo gezegd , zo gedaan. We strijken neer  op camping de L’escale , die ligt tussen de grote stad Ouarzazate en Aït Benhaddou, een dorp op de Werelderfgoedlijst van Unesco. En ook niet geheel onbelangrijk, de camping heeft een prachtig zwembad, daar was ik onbewust heel erg aan toe.

Voordat we bij de camping aan komen rijden zien we een Carrefour. Als 2 kids in een snoepwinkel , gaan we voorraad inslaan. Na weken steeds hetzelfde kopen op stoffige markten en in kleine winkeltjes voelt dit als een klein feestje. Wij zijn thuis ook zo mega verwend  met al onze supermarkten en vele speciaalzaken. Je hebt geen idee.

We besluiten net zolang op de camping te blijven totdat we weer zin hebben om verder te gaan. Lulof voelt zich om andere reden niet heel fit, hij heeft plotseling heel erg last van hooikoorts en vooral tranende en prikkende ogen. Daar halen we oogdruppels voor bij de apotheek. 

Ik hou van ons ochtendritueel: yoga aan het zwembad en daarna lekker zwemmen en ontbijten. Het uitzicht is helend, overal waar je kijkt prachtige bergen, sommige zelfs met sneeuw. Dit uitzicht verveelt nooit.

Op donderdag aan het einde van de middag brengen we een bezoek aan Aït Benhaddou . Toeristisch , maar niet druk en geweldig om in rond te lopen. Het wordt ook wel het “Hollywood” van Marokko genoemd. Vele honderden films (waaronder Lawrence of Arabia, The Gladiator en The Game of Thrones ) zijn hier opgenomen.

Er is geen elektriciteit in het oude deel, toch wonen er nog een paar gezinnen, verder zijn er  wat cafeetjes en souvenir shops. Ik raak aan de praat met iemand die zit te schilderen met een oplossing van het kruid saffraan. Het is zo lichtgeel dat je amper ziet wat hij schildert. Dan laat hij zien hoe het werkt : als hij het papier boven een vlam houdt wordt alles wat met saffraan is geschilderd heel donker goud geel. Erg mooi en super gaaf om te zien. Hij kan wat Engels en is heel gezellig om mee te kletsen. Hij laat me van alles zien van zijn dorp. Het wordt nl ook geregeld als filmdecor gebruikt, hij heeft van alle films fotos hangen en de figuranten rollen zijn altijd voor de lokale bevolking. 
 

Als afsluiting drinken we boven in het dorp op een gezellig terras,  thee en koffie met een schaaltje vol lekkernijen.

Vrijdag 21 april, is de dag dat het  suikerfeest begint, de  Carrefour is tjokvol , overal is het erg druk. Ik ga op zoek naar een nagelshop, hoog tijd dat mijn teennagels een nieuwe shellac laag krijgen. Wonder boven wonder lukt dat, het ziet er niet al te fris uit  in deze zaak, maar ze kan een beetje engels en uiteindelijk kom ik blij met mooie teennagels naar buiten. 
 

Lulof heeft zich buiten lopen vermaken met fotos sturen naar Tommie, van allerlei kleding waar de jonge mannen hier stoer in rondlopen. Of hij interesse had, dan wilde pap wel wat voor hem meenemen. 
 

Zondag nemen we tussen de middag een Harira soep, het eten op de camping is ontzettend lekker.

Onze zeer gezellige , humor volle Belgische buren gaan er vandoor, maar niet zonder ons een visite kaartje te geven. Ze hopen ons nog eens te zien in hun B&B in een oude dorpsschool die ze verbouwd hebben.

Wij rijden vandaag nog een prachtige off-road route, gewoon hier in de achtertuin door de bergen, die uitkomt in Ouarzazate. Geweldig genieten, we zien ook nog 4 prachtige grote hagedissen lopen , fel gekleurd, geel-oranje en aqua groen/blauw. Ze zijn te vlug om er een foto van te schieten. 
 

Ouarzazate is vooral stil en alles is  dicht , een paar terrassen zijn open en ja hoor , nu zitten er mensen die , terwijl de zon nog niet onder is, wat drinken. Geen alcohol natuurlijk en het zijn voornamelijk mannen. Maar de levendigheid na de Ramadan , die we gedacht hadden te zien, die is er nog niet.

Het is onze laatste avond hier, we roken een zalm als avondmaaltijd en bereiden ons voor op vertrek morgen.