Marrakech, stad van overweldigende kleuren, geuren en genept worden.

Dinsdag, 2 mei.

De weg naar Marrakech is behalve druk ook overal under construction. Vrij irritant, want het rijdt niet echt door en je rijdt ook nog eens door de Haute Atlas, dus berg op , berg af.
Uiteindelijk rijden we Marrakech binnen met veertig graden en een zwakke airco, en dan houdt de navigatie er mee op. Een uitdaging maar we vinden camping Relais, een grote gezinscamping met zwembad en restaurant. Waar pauwen, kippen, schildpadden en poezen rondlopen. Die pauwen zijn prachtig, maar niet iedereen is blij met de enorme herrie die ze maken. Ik vind het wel gezellig.

Het duurt even voordat we een plekje vinden die naar ons zin is, maar we zijn snel opgebouwd en gaan gelijk naar het zwembad. Zoveel drukte zijn we niet gewend, héél veel gezinnen in en rond het zwembad. 

Vandaag blijven we op de camping , morgenmiddag gaan we op pad.

Na verhalen over té dure taxis, die hier voortdurend voor de camping staan te wachten, besluit Lulof zelf te rijden naar een Parkeerplaats bij de 12e-eeuwse moskee “Koutoubia “. Op loopafstand van het bekende plein “ Place Jemaa el fna”.

Zelf Rijden door Marrakech is crazy house!! Maar Lulof doet het !!! En ik help navigeren.

Het is me een partij druk in die stad, oversteken is al een uitdaging, zeker als het stoplicht het niet doet. Als we het plein oplopen herken ik de vruchtensap kramen, opgetast met heel veel lekker vers fruit.

We beginnen dus met een vers geperst sapje, ieder bij een andere kraam, ik (10 €) word qua prijs genept en Lulof (1 €) niet , verhaal halen haalt niets uit. We zijn gelijk chagrijnig van deze stad.  
 

Ik ben even terug in de tijd; januari 2017 was ik met de buuvjes een heerlijk lang weekend in Marrakech. Mega veel lol, veel gezien en gedaan en samen met nog wat buuvjes een jurk laten maken van cactus stof en lekkere kruiden gekocht voor thuis . Je gaat het niet geloven , maar ik heb bij toeval , iedere verkoper van toen gezien en gesproken. Dat was echt heel leuk. Via mail ook nog contact gezocht met Gemma, die de kookschool Souk Cuisine heeft , waar we een leuke kook workshop hebben gevolgd, helaas was zij nu vol geboekt en er annuleerde ook niemand voordat wij weer vertrokken. Je kunt ook niet altijd geluk hebben. 
 

De eerste avond aten we hoog , in een toeristisch restaurant , uitkijkend over het plein. Tajine met vlees en pruimen deze keer , erg lekker. De volgende dag gewoon bij een tentje in een van de zijstraatjes, zoveel leuker en ook weer heel lekker. Ze hadden op mijn groenten tajine een tomaat liggen met honing en nootjes , wauw super lekker!!

Via de Momo app hebben we een wandeling gedownload én we bezoeken de overblijfselen van Paleis El-Badi. Gebouwd in de 16e eeuw , groot, rijk versierd met prachtige materialen zoals marmer uit Italië en goud uit Soedan. Ze deden er 25 jaar over. Helaas is het binnen 100 jr door een andere heerser verwoest en alle mooie materialen heeft hij hergebruikt om zijn eigen  paleis in Meknes te decoreren. Je kunt er heerlijk wandelen en mijmeren over hoe het was en genieten van stilte midden in een drukke stad. Het is ook dé plek waar tientallen ooievaars hun nesten hebben gebouwd, het kleppert er van jewelste.

Wat we ook nog kwamen doen in Marrakech was Lulof’s verjaardagskado van mij en the boys verzilveren : ballonvaren!!!

Dat had ook nog wat voeten in aarde, omdat we alles zo ad hoc regelen, maar door de doortastende receptioniste van de camping is dat wel gelukt.

Vrijdagochtend staan we om 05:15 u bij de poort waar we door een busje opgehaald worden. Het is net iets buiten de stad, zo’ n 20 minuten rijden. Big business en heel goed georganiseerd. Kopje munt thee, safety rules, toiletteren en dan met zijn allen de ballon in. 

Heel , heel gaaf, ik word er zowaar emotioneel van en Lulof geniet stilletjes van dit geweldige verjaardag kado.

Stil glijden we door de lucht en kijken we uit over bergen en Marrakech. Onder ons vooral kale vlakten en schapen boerderijtjes. Om ons heen nog heel veel andere luchtballonen. Dat is een prachtig gezicht. Het kon mij niet lang genoeg duren. Helaas is het maar een uur of zo . De landing was zacht en daarna werden we terug gereden voor een ontbijt.

De rest van de dag besteden we aan zwemmen, boodschappen doen en de route bepalen . We gaan naar de watervallen in Ouzoud, dat maakt ons nieuwsgierig, in droog Marokko.